در نگاه اول متوجه می شویم که « جیمز هریسون » یک آدم کاملاً معمولی مانند تمام آدم های دیگر است. او عاشق دختر و نوه هایش است؛ به جمع کردن تمبر علاقه وافری دارد و برای پیاده روی از خانه اش خارج می شود. اما او کسی نیست که از روی ظاهر قضاوتش کنیم: جیمز از یک نظر با همه تفاوت دارد.
به نقل از سی ان ان ، آنچه در رگ های جیمز هریسون جریان
دارد باعث شده تا او این اندازه مشهور و البته محبوب باشد. آقای هریسون اهل استرالیا
است و تاکنون بیش از هزار بار خون داده است. لقب وی « مردی با بازوهای طلایی » است
و از ۶۰ سال پیش، تقریبا
هر هفته خون اهدا کرده است. او به طور خاص پلاسمای خون دست راستش را اهدا می کند. دلیل
این افدام نیز به عمل جراحی برمی گردد که در زمان طفولیت انجام داده است.
جیمز هریسون ۷۸ ساله می گوید :
در سال ۱۹۵۱ میلادی من یک عمل جراحی در ناحیه سینه انجام دادم و در آن عمل یکی از شش هایم برداشته شد. آن موقع ۱۴ سالم بود. پس از عمل ، یا شاید چند روز بعد ، پدرم در مورد عمل برایم صحبت کرد او گفت که من ۱۳ واحد ( لیتر ) خون دریافت کرده ام و غریبه ها جانم را نجات داده اند . او خودش هم به من خون اهدا کرده بود. به همین خاطر با خودم گفتم که وقتی کمی بزرگتر شدم، اهدا کننده خون خواهم شد.
مشکلی مهلک
پس از اینکه هریسون برای اولین بار خون اهدا کرد، پزشک ها او را خواستند. آن ها گفتند که خون جیمز می تواند درمان یک مشکل مهلک باشد .
جِما فالکن مایر، عضو اهدای خون صلیب سرخ استرالیا ، در این رابطه چنین می گوید :
تا سـال ۱۹۶۷ در استرالیـا ، سالانه هــزاران کودک جانشــان را از دست می دادند. پزشک ها هم هیچ جوابی نداشتند. خیلی دردناک بود. جنین های زیادی سقط شدند و برخی از نوزادان با مشکلات مغزی به دنیا می آمدند.
جیمز هریسون (James Harrison) ؛ مردی به بازوهای طلایی عامل آن نیز بیماری « رِزوس یا اِرهاش » بود. در این بیماری ، خون مادر به سلول های جنین حمله می کند که در بدترین حالات آن منجر به آسیب مغزی و یا حتی مرگ نوزادان می شد.
اگر خون مادر اِرهاش منفی داشته باشد و جنین در شکمش نیز ارهاش مثبت داشته باشد (از پدر به ارث برده باشد) ، احتمال بروز این بیماری وجود دارد. در واقع، اگر مادر به خون ارهاش مثبت در زمان بارداری حساس شده باشد، ممکن است پادتن های را تولید کند که سلول های خونی بیگانه کودک را از بین ببرد.
در دهه ۶۰ میلادی اما مشخص شد که خون جیمز هریسون دارای پادتن های عجیبی است. در نتیجه همکاری او با پزشکان، واکسنی به نام « آنتی دی » تولید شد. این واکسن به مادرهایی که خونشان ارهاش منفی داشت تزریق می شد تا بدنشان در دوران بارداری ، پادتن تولید نکند.
فالکن مایر می گوید:
استرالیا جزو اولین کشورهایی بود که اهدا کننده ای با این پادتن پیدا کرده بود. این یافته در دوران خود انقلابی به پا کرد.
هدیه ای ارزنده
خون جیمز هدیه ای ارزنده و گرانبها برای مردم استرالیا بوده است. بنا بر گزارش بخش اهدای خون صلیب سرخ استرالیا، او و واکسن آنتی دیِ تولید شده توانستند جان بیش از دو میلیون کودک را نجات دهند: جان دو میلیون نفر فقط با خون یک مرد.
فالکن مایر می گوید :
هر کیسه خونی ارزشمند است ، اما ارزش خون جیمز بیش از این حرف ها است. در حقیقت از خــون او برای عملیات نجات یافت می شود . تمام آنتی دی های تولید شده در استرالیا از خون جیمز تهیه شده است. حدود ۱۷ درصد مادران استرالیایی چنین ریسکی را متحمل می شوند و به همین خاطر، جیمز جان بسیاری را نجات داد.
یکی از این کودکان ساموئل است که تنها پنج هفته از تولدش گذشته است. کریستی پاستور، مادر ساموئل، از تزریق آنتی دی در زایمان او استفاده کرد. به لطف پادتن های خون هریسون که در رگ های کریستی به جریان درآمد ، ساموئل کاملا سالم به دنیا آمد.
کریستی پاستور می گوید :
پزشک ها گفتند که به آن واکسن نیاز داری. مخالفتی نکردم و در مورد آن فکر کردم. من فقط در مورد جیمز و اینکه او چقدر انسان خوبی است فکر کردم. او جان افراد بسیاری را نجات داده و در تولد ساموئل هم مدیون او هستم. از اینکه می بینیم جیمــز بدون هیچ چشم داشتی به کار خود ادامــه می دهد ، واقعا خوشحالم . اگر او نبود ، این واکسن ها را نداشتیم.
قهرمان ملی
پزشک ها هنوز دقیقاً نمی دانند که چرا بدن جیمـــز این پادتن ها را تولیــد می کنند ، اما حدس می زنند که احتمالا مربوط به آن عمل در سن ۱۴ سالگی اش مربوط می شود. او یکی از پنجاه نفری است که خونشان این پادتن را تولید می کند و تا امروز در استرالیا شناخته شده اند.
فالکن مایر می گوید :
به نظرم جیمز تکرار نشدنی است. هیچ کسی نمی تواند شبیه او باشد، اما به افرادی نیاز داریم که مانند او خدمات ارائه دهند. او در آینده نزدیک دیگر قادر به انجام این کار نیست و ما امیدواریم که کسی جای او را بگیرد.
از جیمز هریسون به عنوان یک قهرمان ملی در استرالیا یاد می شود. او تاکنون چندین جایزه را دریافت کرده است. تا امروز او موفق شده بیش از ۱۰۰۰ بار پلاسمای خونش را اهدا کند. با وجود اینکه جیمز از این حیث یکی از رکورد دارها است.
او می گوید :
هنگام خون دادن ، حتی یک بار هم به سوزن آمپول نگاه کرده ام ؛ به سقف نگاه
می کنم یا کمی با پرستارها گپ می زنم. تا امروز هیچوقت به سوزن آمپول نگاه نکرده ام.
از دیدن خون کمی هراس دارم و توان تحمل درد آن را هم ندارم.
